Η ζωή στις σύγχρονες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις
Τίτλος: Αμάντα (Amanda)
Σκηνοθεσία: Mikhaël Hers
Σενάριο: Mikhaël Hers, Maud Ameline
Πρωταγωνιστούν: Vincent Lacoste, Isaure Multrier, Ophélia Kolb, Stacy Martin
Έτος: 2018
Διάρκεια: 107΄
Είδος: Κοινωνική, δραματική
Τιμητικές διακρίσεις: Υποψηφιότητα César 2018 καλύτερος ηθοποιός Vincent Lacoste, καλύτερη μουσική, Club Média Ciné Υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας, Santiago 2019, καλύτερης ταινίας, Βενετία 2018 Βραβείο «Magic Lantern» καλύτερος σκηνοθέτης Mikhaël Hers, Υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας «Venice Horizons» Mikhaël Hers
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Παρίσι, Dordogne, Γαλλία, Λονδίνο
Αξιολόγηση: 💛💛💛
Θέμα: Το περιβάλλον μιας μονογονεϊκής οικογένειας αντιμέτωπο μ’ ένα ξαφνικό τρομοκρατικό κτύπημα.
«Ο Έλβις δεν είναι πια στο κτίριο»
Προς τους θαυμαστες του ελβις που δεν εφευγαν περιμενοντας να ξαναεμφανισθει
Πλαίσιο υπόθεσης: Οι σύγχρονες τάσεις που διέπουν κάποιες οικογένειες που ζουν με τις ανέσεις της σύγχρονης κοινωνίας – έστω με κάποια οικονομική στενότητα – που δεν επηρεάζει αρνητικά, αντιθέτως, μιας και όλοι έχουν δουλειά, ώσπου ένα ξαφνικό γεγονός καταλύει την ανέμελη, τακτοποιημένη ζωή τους – σαν ο Έλβις να έχει φύγει πια απ’ το κτίριο, καθώς λέει το βιβλίο στο τραπέζι για τον Έλβις – του οποίου το τραγούδι «Teddy Bear», χορεύουν με χαρά.
Υπόθεση: Η μικρή Αμάντα 7 ετών παιδί χωρίς την παρουσία του πατέρα του, ζει με τη μητέρα της Σαντρίν και το θείο της Νταβίντ που τις επισκέπτεται συχνά. Τα δύο νεαρά αδέλφια προέρχονται από χωρισμένους από χρόνια γονείς με τη μητέρα τους που δεν έχουν γνωρίσει καθόλου, να μένει στο Λονδίνο – ο πατέρας τους δεν ζει πλέον και τη θεία τους – αδελφή του πατέρα τους που διαμένει κοντά τους στο Παρίσι και είναι εκείνη που τους μεγάλωσε μετά το θάνατο του αδελφού της.
» finita la musica, passata la fiesta«
Τρομοκρατικα κτυπηματα στις συγχρονεσ μεγαλουπολεισ
Οι μέρες περνούν ήσυχα και ευτυχισμένα για την Αμάντα μεταξύ σχολείου και σπιτιού με σχέδια για ένα ταξίδι στο Λονδίνο με τη μητέρα της ώσπου ένα αναπάντεχο για όλους, τρομοκρατικό κτύπημα στο πάρκο, αφαιρεί τη ζωή από τη μητέρα της και αδελφή του Νταβίντ, θύματα μεταξύ των πολλών περιπατητών του πάρκου.
Μια από αυτούς είναι και η νεαρή γειτόνισσα Λένα, φίλη του Νταβίντ που τραυματίζεται, ευτυχώς αρκετά ελαφρά αλλά της δημιουργείται ένα ψυχολογικό τραύμα που την αναγκάζει να φύγει απ’ την πρωτεύουσα να γυρίσει στο πατρικό της στην επαρχία, στη μητέρα της. Ο Νταβίντ τελικά θα αναλάβει τη μικρή για να τη φροντίζει, όπως της υπόσχεται στο ταξίδι – που τελικά κάνουν μόνοι τους στο Λονδίνο, ως την ενηλικίωση της.
Κριτική: Μια ανάλαφρη ματιά του Γαλλο – Χιλιανού σκηνοθέτη Mikhaël Hers, στη ζωή των πρωταγωνιστών της ιστορίας που όμως γίνεται εξεταστική ως την παραμικρότερη λεπτομέρεια στην πορεία της εξιστόρησης: τελικά οι άνθρωποι υποχρεώνονται από τις καταστάσεις να ζουν μόνοι: τα δύο αδέλφια χωρίς γονείς, η σχέση του αδελφού με τη φίλη του διαταράσσεται από το τρομοκρατικό χτύπημα, η μικρή Αμάντα χάνει τη μητέρα της που τη φρόντιζε τόσο στοργικά.
Τώρα ο νεαρός θείος της 24 ετών, θα αναλάβει την ανατροφή της – όχι μόνο γιατί έχει υποχρέωση όπως και η θεία του, αλλά γιατί τον κερδίζει η μικρή με την αγάπη που του έχει, αλλά και για τον ευχάριστο και ανεξάρτητο χαρακτήρα της. Εφ’ εξής οι δυο τους θα ζουν μαζί ώσπου να μεγαλώσει κι άλλο ο Νταβίντ αλλά και η μικρή που θα γίνει σε λίγο τινέιτζερ, και ως τότε ο θα είναι τα πάντα – ένας για τον άλλο.
Η ζωή μπορεί να είναι σκληρή και δύσκολη αλλά συνεχίζεται και πρέπει να σταθείς δυνατός – όσο ευάλωτος κι αν είσαι, απέναντι στη πραγματικότητα – της φυγής, της απώλειας, του αγνώστου – του θανάτου ακόμη.
Επισημάνσεις: Ατού της ταινίας η όμορφη μικρή Isaure Multrier αλλά και όλο το επιτελείο των ηθοποιών με ιδιαίτερη μνεία στο νεαρό ηθοποιό Vincent Lacoste. Η φίλη του Stacy Martin παίζει με ευαισθησία το θύμα του τρομοκρατικού χτυπήματος. Τα γυρίσματα ως επί το πλείστον είναι εξωτερικά: βλέπουμε τον ήρωα της ταινίας να εργάζεται ως κηπουρός στη Δημοτική αρχή αλλά και ως βοηθός στο γραφείο ενοικιάσεων κατοικιών. Τη μητέρα της Αμάντας να εργάζεται σαν δασκάλα μετακινούμενη κι αυτή όπως ο αδελφός της με ποδήλατο.
Το τράφικ επιτρέπει την μετακίνηση με ποδήλατο: οι όχθες του Σηκουάνα προσφέρονται για ωραίες βόλτες στις αποβάθρες του, όπως και τα καταπράσινα πάρκα με τους περιπατητές που απολαμβάνουν μια ωραία βόλτα στην πόλη.
Το Λονδίνο το ίδιο – ο τονισμός στη ζωή στο ύπαιθρο κι εδώ δίνεται με έμφαση στα πάρκα και στις αποβάθρες του Τάμεση, αλλά και στις αστικές ανέσεις – στην ωραία κατοικία όπου φιλοξενείται το ζευγάρι της μικρής ανιψιάς με το νεαρό θείο. Η εμφάνιση της μητέρας και γιαγιάς της μικρής (Greta Scacchi) που ποτέ δεν είχαν γνωρίσει τόσο ο γιος όσο η μικρή, γεφυρώνει αυτό το χάσμα με την αναπάντεχα ζεστή παρουσία της, στις διακοπές τους.
Μεγαλη Οθονη 