Γιος του ασφαλιστή Charles Laurent και της Lucienne Mathieu με παππούδες και από τις δύο πλευρές, από την Αλσατία Λωραίνης που κατά τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870-’71… Read more «Y.S.L. Firestarter»
Κατηγορία: Documentary
Documentary movies
Ο θυμός (La Rabbia)
Πρόκειται για τον θυμό, την οργή, για όσα άσχημα συνέβησαν στον πλανήτη σε μια 10ετία που κλυδωνίσθηκε από πολιτικές αναταραχές που ξέσπασαν μετά το τέλος του Β΄παγκοσμίου… Read more «Ο θυμός (La Rabbia)»
Ψάχνοντας τον Sugar Man
Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Μικρό Εξοχικό:
Sixto Rodriguez: Coming from Reality Είχε τελειώσει η μέρα πια και καθώς η νύχτα προχωρούσε άνοιξα την τηλεόραση και έπεσα σ’ ένα ντοκυμαντέρ για έναν τραγουδιστή που…
Σε τεντωμένο σχοινί
Τίτλος: Σε τεντωμένο σχοινί (Man on Wire) Σκηνοθεσία: James Marsh Βασισμένη στο βιβλίο του Philippe Petit Πρωταγωνιστούν: Philippe Petit Είδος: ντοκιμαντέρ Έτος: 2008 Διάρκεια: 94΄ Προϋπολογισμός (περίπου):… Read more «Σε τεντωμένο σχοινί»
Amy Το κορίτσι πίσω απ’ το όνομα
Οι καλλιτεχνικοί κύκλοι του Λονδίνου, αλκοόλ, ναρκωτικά, μια ξέφρενη ζωή κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Παπαράτσι να σε ακολουθούν σε κάθε σου βήμα, φλας, συνεντεύξεις, κυνηγητό από τους θαυμαστές. Και το επιστέγασμα μια έξαλλη εμφάνιση με περίεργο αϊ-λάΪνερ, κτένισμα, πολύχρωμο τατουάζ. Αυτή ήταν η Έϊμυ που ξεκίνησε σαν ένα απλό κορίτσι που τραγούδαγε τους τρυφερούς της στίχους με την κιθάρα της. Η φωνή της ξεχωριστή, η εμφάνιση της ενός όμορφου κοριτσιού. Κατέκτησε τη μουσική σκηνή κατ’ αρχήν του Λονδίνου μετά την παγκόσμια. Όμως η τύχη δεν ήταν με το μέρος της παρά στη μια πλευρά της ζυγαριάς – από την άλλη βάρυνε όλη εφιαλτική δημοσιότητα που κυνηγάει το νέο, το σκάνδαλο, το απλησίαστο να το δώσει βορά σ’ ένα αδηφάγο κοινό. Η τύχη της θα ήταν κοινή μ’ εκείνη της Diane, είδωλα και οι δύο της Λονδρέζικης trend σκηνής.
|
|
|
|
|
|
Τίτλος: Έϊμυ, το κορίτσι πίσω από το όνομα
Σκηνοθεσία: Asif Kapadia
Έτος: 2015
Είδος: Ντοκυμαντέρ
Τιμητικές διακρίσεις: Κάννες 2015 Υποψηφιότητα Χρυσό βλέμμα (Golden eye), Νεωτεριστικός Φοίνικας (Queer Palm): Asif Kapadia
Διάρκεια: 120
H ιστορία της Amy Winehouse, μέσα από προσωπικές της στιγμές: ανέκδοτες φωτογραφίες, ανεπίσημες ηχογραφήσεις τραγουδιών της.
Η σύντομη ζωή και η εκθαμβωτική καριέρα της τζαζ/σόουλ τραγουδίστριας Έιμι Γουάινχαουζ, που πέθανε στα 28 της χρόνια από οξεία δηλητηρίαση από αλκοόλ, ξετυλίγεται σαν ένα μελωδικό, συγκινητικό όσο και σκοτεινό κινηματογραφικό παραμύθι. Με ένα αριστοτεχνικό μοντάζ, ο Ασίφ Καπάντια («Senna» ) βάζει τάξη σε ένα πληροφοριακό χάος, ενώ εκμεταλλεύεται δημιουργικά τις συνεντεύξεις συγγενών, γνωστών και συνεργατών, μετατρέποντάς τες σε ένα αφηγηματικά συναρπαστικό voice over.
Live fast, die young… Αν δει κάποιος το «Senna», το βραβευμένο με 2 BAFTA ντοκιμαντέρ που γύρισε το 2010 ο Ασίφ Καπάντια για τον Βραζιλιάνο πιλότο της Formula 1 Άιρτον Σένα (ο οποίος σκοτώθηκε στα 34 του χρόνια ), θα διαπιστώσει πως με την ίδια μέθοδο προσεγγίζει τώρα ακόμη μία bigger than life διασημότητα. Την jazz/soul τραγουδίστρια-φαινόμενο Έιμι Γουαϊνχάουζ, η οποία εντυπωσίασε την παγκόσμια μουσική σκηνή στα 20 της με το άλμπουμ «Frank», γνώρισε την απόλυτη καλλιτεχνική καταξίωση και μια απίστευτη εμπορική επιτυχία με το «Back to black» το 2006, για να βρεθεί νεκρή το 2011, μόλις στα 28 της, από οξεία δηλητηρίαση από αλκοόλ.
Ο Βρετανός ντοκιμαντερίστας οργανώνει το βιογραφικό χρονικό του πάνω σε δύο απλούς αφηγηματικούς άξονες. το πλούσιο αρχειακό υλικό, κυρίως δηλώσεις της Γουαϊνχάουζ και προσωπικές homemade βιντεοσκοπήσεις, και τις συνεντεύξεις συγγενών, φίλων και συνεργατών της. Ανεπιτήδευτη ως άνθρωπος και απόλυτα εκτεθειμένη στα media, η ανοχύρωτη απέναντι στη διασημότητα Έιμι δεν είχε κρυφή ιδιωτική ζωή.
Το ανέκδοτο υλικό, λοιπόν, δεν προσφέρει πολύ περισσότερες πληροφορίες απ’ όσες ήδη λίγο πολύ γνωρίζουμε. Ο Καπάντια όμως το αξιοποιεί δεξιοτεχνικά ως «ατμόσφαιρα» και καταγραφή της στιγμής, έτσι ώστε μέσα από το καθημερινό και κοινότοπο να αναδεικνύεται η ιλιγγιώδης, θολή και συγκεχυμένη πραγματικότητα η οποία περικύκλωνε όλο και πιο ασφυκτικά την απίστευτα χαρισματική και άλλο τόσο ευάλωτη μουσικό.
//
Το αριστοτεχνικό μοντάζ του (το ένα από τα BAFTA του «Senna» ) βάζει τάξη στο πληροφοριακό χάος και περιγράφει γλαφυρά το τίμημα της επιτυχίας, ενώ η επιλογή να χρησιμοποιήσει μόνο ήχο και όχι εικόνα από τις συνεντεύξεις μετατρέπει τις διηγήσεις των «συμπρωταγωνιστών» σε ένα πρωτότυπο voice over που μας βοηθά να ξετυλίξουμε μέχρι τέλους το κουβάρι μιας τραγικά ενδιαφέρουσας ιστορίας. Αυτής μιας γυναίκας που δεν φοβήθηκε να τα βάλει με τον κόσμο, αλλά δεν μπόρεσε να τα βάλει με τον εαυτό της.
(Αρχική πηγή: κριτική Χρήστος Μήτσης athinorama.gr)
σχετικό ποστ Μας μίλαγε με στίχους και δεν καταλαβαίναμε
Κριστιάν Ντιόρ – Η αναβίωση ενός μύθου
Τίτλος: Dior and I
Σκηνοθεσία: Frédéric Tcheng (Taiwan)
Σενάριο: Frédéric Tcheng
Παίζουν: Raf Simons, Marion Cotillard
Έτος: 2014
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 90
Τιμητικές διακρίσεις (Κυριότερες): Seattle film festival (Ειδικό Βραβείο Κριτικής επιτροπής: Frédéric Tcheng, Υποψηφιότητα καλύτερου ντοκυμαντέρ Frédéric Tcheng ’14, Tribeca film festival Υποψηφιότητα καλύτερου ντοκιμαντέρ ’14
Τοποθεσία: Παρίσι
Dior and I
Κεντρική Ιδέα: Είχε ένα όραμα και μόνο οκτώ εβδομάδες για να το υλοποιήσει
Υπόθεση: Το έργο Εγώ και ο Ντιορ μεταφέρει τον θεατή στον παγκοσμίου φήμης κόσμο του Γάλλου σχεδιαστή μόδας Κριστιάν Ντιορ. Στην ταινία αυτή πρόκειται για την αποτύπωση εκ των έσω του κόσμου αυτού που ηγείται ο τωρινός σχεδιαστής του οίκου Ραφ Σίμονς. Βρισκόμαστε στην προετοιμασία της νέας κολεξιόν που καλείται ο νέος επικεφαλής να υλοποιήσει μέσα σε οκτώ πυρετώδεις εβδομάδες. Αναμειγνύοντας την ετοιμασία του σόου με τους απόηχους από εικόνες του παρελθόντος, παρακολουθούμε την αγωνία του δημιουργού μαζί μ’ εκείνην όλου του προσωπικού, ιδιαίτερα των μοδιστρών του οίκου.
Κριστιάν Ντιορ: Η αναβίωση ενός μύθου
Οι οίκοι υψηλής ραπτικής προστατεύουν ασφαλώς την εικόνα τους. Ωστόσο ο ήταν αρκετά πειστικός στο εγχείρημα του να συμπεριλάβει τον οίκο στο αποκαλυπτικό του ντοκιμαντέρ «Ο Ντιορ κι εγώ» (Dior and I). O Frederic Tcheng (37) κινηματογραφεί τον Raf Simons το καλοκαίρι του 2012 καθώς δημιουργεί την πρώτη του κολεξιόν ως διευθυντής του οίκου βασισμένη στην κληρονομιά του Ντιορ – επινοητή της καινοτομίας στα ρούχα διάσημος τόσο στον κόσμο της μόδας που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Time το 1957.
O Βέλγος Raf Simons άρχισε σαν σχεδιαστής επίπλων, κατόπιν σχεδιαστής ανδρικής μόδας το 1995. Τον Απρίλιο του 2012 μεταπηδά στον οίκο Ντιορ σαν επικεφαλής σχεδιαστής όπου εντός δυο μηνών θα πρέπει να ετοιμάσει τη νέα κολεξιόν του οίκου.
Ο ίδιος ο Φρεντερίκ Τσενγκ όπως και ο Ραφ Σίμονς, θεωρούν εαυτούς τους σαν αουτσάιντερ της μόδας: ο Tcheng έχοντας ήδη γυρίσει το «Βαλεντίνο ο τελευταίος αυτοκράτορας» και το «Ντιάνα Βρίλαντ το μάτι πρέπει να ταξιδεύει» καθώς αυτή την οπτική θέλησε να μεταφέρει στην υψηλή ραπτική.
Ο Τσενγκ εξανθρωπίζει τον κόσμο των 30.000 $ για ένα φόρεμα δείχνοντας τον κόσμο των ραπτριών στα ατελιέ από μια οπτική από ψηλά δημιουργίας. Συνενώνει όλες τις καλλιτεχνικές τελείες από το παρελθόν και το παρόν συνθέτοντας την παρουσίαση της πρώτης κολεξιόν του Σίμονς – από τα λουλούδια στον κήπο της ιστορικής βίλας του Ντιορ στη Granville, στην αίθουσα της ενός εκατομμυρίου λάμψεων αυτής της επίδειξης. Από την γύψινη διακοσμητική εργασία του Ρούμπι στο κέντρο Πομπιντού, στο ύφασμα που αποτυπώθηκε επάνω. Οι θεατές επίσης γίνονται κοινωνοί της επίπονης χειροποίητης τέχνης του κεντήματος και της κοπής των πατρόν.
«Δεν θέλαμε το έργο να είναι για τις διασημότητες που βλέπει κανείς στα νέα» λέει ο Τσενγκ που ζει στη Νέα Υόρκη. «Θέλαμε να είναι ένα έργο για τους ανθρώπους πίσω από την κάμερα, εκείνων που δημιουργούν αυτό που θα φορεθεί«.
Dior and I Frédéric Tcheng |
Commercial J’ Adore: Charlise Theron |
Ακολουθεί μια συνέντευξη με τον Φρεντερίκ Τσένγκ που εξιστορεί για το πως έγινε αυτή η ταινία .
Πως σας ήρθε η ιδέα για το έργο;
Παρουσιάζαμε το έργο για την Νταϊάνα Βρίλαντ (διευθύντρια της Γαλλικής Βογκ) στο Παρίσι όταν συνάντησα τον Ολιβιέ Μπιαλομπός (Olivier Bialobos) επικεφαλής πρόεδρος του οίκου Ντιορ διεθνώς. Του άρεσε η ταινία κι αρχίσαμε με το να συζητάμε στο ν’ ανοίξουμε τις πόρτες για ένα ντοκιμαντέρ περί του οίκου Ντιορ με την άφιξη εκεί ενός νέου σχεδιαστή.
Πως πείσατε τον Ραφ Σίμονς να συμμετάσχει;
Στην αρχή αρνήθηκε. Του έγραψα ένα γράμμα γιατί δεν τον ήξερα, όπου του εξηγούσα ποιος είμαι και τι ήθελα να κάνω. Μου λέει να πάω εκεί για μια βδομάδα, δοκιμαστικά. Πέταξα στο Παρίσι και τον συνάντησα κατ’ ιδίαν έχοντας κάποιες ιδέες μαζί μου που του άλλαξαν την απόφαση του. Κατάλαβε πως δεν ήθελα να τον παρουσιάσω σαν έναν σταρ. Με ενδιέφερε το σύνολο των ανθρώπων στου Ντιορ. Καθώς του αρέσει ο διάλογος και η συνεργασία, ανταποκρίθηκε σ’ αυτό.
Υπήρχαν κάποια όρια; Εξετάστηκε καθόλου αυτό που γυρίζατε;
Ποτέ δεν ρωτούσε. Ήξεραν τι κινηματογραφούσα. Ήμουν στο κτίριο του Ντιορ κι αυτό ήταν αρκετό για να με θέτει μπροστά στα μάτια τους. Μ’ άφησαν εντελώς απερίσπαστο. Μετά τους έδειξα την ταινία και υπήρξε μεγάλη ανακούφιση. Όλοι συγκινήθηκαν, μερικοί δάκρυσαν κι όλας. Οι ράφτρες προπάντων αισθάνθηκαν μεγάλη υπερηφάνεια.
Στην ταινία οι μοδίστρες παίζουν εξ ίσου μεγάλο ρόλο όσο ο Σίμονς. Αυτοί οι άνθρωποι με συγκινούν. Θέλω να τους γνωρίσω καλύτερα – ποιοι είναι, τι κάνουν, ποιον αγαπούν. Πράγματι εξεπλάγην όταν γνώρισα τη Φλοράνς και τη Μονίκ επικεφαλής δύο διαφορετικών ατελιέ. Έχουν τόσο διαφορετικές προσωπικότητες. Η μια είναι αγχωμένη η άλλη καθόλου. Έτσι είχαν διαφορετικές σχέσεις με την κάμερα. Η Φλοράνς ζει δυο ώρες έξω από το Παρίσι, έτσι η διαδρομή της κάθε μέρα διαρκεί δυο ώρες – τόσο κουραστικό.
Φοράνε ρούχα Ντιορ;
Μπορεί κάτι ελάχιστο που μπορούν να αγοράσουν στον δειγματισμό, γενικά πάντως όχι.
Πως αντεπεξήλθατε στη σκηνή του φανταστικού διαλόγου του Κριστιάν Ντιορ με τον Σίμονς;
Διάβασα την αυτοβιογραφία του Ντιορ «Ο Ντιορ για τον Ντιορ» (Dior on Dior), αυτό ήταν όλη η έρευνα μου. Με εντυπωσίασε η απλότητα της φωνής του. Ήταν πολύ ταπεινός και έντιμος καθώς μιλούσε για συναισθήματα που του δημιουργούνταν κατά τη διάρκεια των επιδείξεων. Θέλησα να το χρησιμοποιήσω όταν πληροφορήθηκα ότι ο Ραφ διάβαζε κι αυτός την αυτοβιογραφία, και είχε μια εσωτερική επικοινωνία που του έμοιαζε – πλην όμως έγινε τόσο άβολη που διέκοψε την ανάγνωση της. Το ήξερα πως τα πράγματα γινόντουσαν στην πραγματικότητα με τον ίδιο παλιό τρόπο.
Υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες με τη δημόσια εικόνα τόσο του Ντιορ όσο και του Ραφ στο να μη θέλουν και οι δύο τη δημοσιότητα, να διαφοροποιούνται έντονα από τη δημόσια εικόνα τους.
Πράγματι, αλλά ο Ραφ κτίζει τη δική του φωνή στη σκιά του Ντιορ. Έτσι γρήγορα έγινε κάτι σαν τη Ρεβέκκα, που προσπαθεί να βρει τη θέση της σ’ ένα σπίτι στοιχειωμένο.
Υπάρχει μια σκηνή που ξαφνιάζει όταν κινηματογραφείτε τον Ραφ πριν την επίδειξη, με τα νεύρα του τεντωμένα σχεδόν να ‘χει πάθει μια κατάρρευση.
Πράγματι αυτή η στιγμή ήταν πολύ έντονα φορτισμένη. Δεν ήθελα να καταδείξω το εύθραυστο του χαρακτήρα του, γι’ αυτό σε μερικά δευτερόλεπτα σηκώθηκα κι απομακρύνθηκα από κοντά του, πήγα στη ταράτσα για να του δώσω χρόνο να συνέλθει. Είναι θέμα προσωπικού ανθρώπινου σεβασμού.
Ο Σίμονς είναι εδώ και τρία χρόνια που τελειώσατε το φιλμ στου Ντιόρ κι έχει μεγάλη επιτυχία. Νομίζετε πως ζει εφ’ εξής μ’ αυτή τη δημόσια εικόνα;
Ναι έχω την αίσθηση πως διανύει μια άλλη εξελικτική εμπειρία και τηρουμένων των αναλογιών αυτό συνέβη και σε μένα. Δεν διοικώ 200 υπαλλήλους στα ατελιέ ραψίματος, αλλά μια μικρή ομάδα για πρώτη φορά και έχω να συνομιλώ με δημοσιογράφους για πρώτη φορά και να προχωρώ στο επίκεντρο της δημοσιότητας παρουσιάζοντας τη δουλειά μου. Αυτό είναι που μου επέτρεψε να σας διηγηθώ την ιστορία μου.
15/4/2015 Από latimes.com
(LA Times Booth Moore latimes.com – Entertainment – Movies – Me and Dior
Μεγαλη Οθονη 