Τίτλος: Ο Μίτος της Αριάν (Au fil d’Ariane)
Σκηνοθεσία: Robert Guédiguian
Πρωταγωνιστούν: Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Lola Naymark, Judith Marge (φωνή της χελώνας), Jacques Boudet, Gérard Méylan (H ομάδα των 5 στη ταινία του Guédiguian του 1997, Marius et Jeannette)
Eίδος: Κωμωδία
Διάρκεια: 92
Έτος: 2014
Χώρα: Γαλλία
Μέρη γυρισμάτων: νότιος Γαλλία – Μασσαλία (περίχωρα)
Η ημέρα των γενεθλίων της Αριάν είναι σημαδιακή για εκείνην: Οι καλεσμένοι δεν έρχονται βρίσκοντας ο καθένας από μια δικαιολογία. Απογοητευμένη αφήνει το ωραίο της σπίτι, την τούρτα με τα κεράκια, μπαίνει στο μοντέρνο μίνι αυτοκίνητο της εγκαταλείποντας το fancy προάστιο όπου μένει για μια περιπλάνηση στην άγνωστη μεγάλη πόλη: τη Μασσαλία. Πρόκειται για μια κωμωδία φαντασίας, που στην πορεία του οδοιπορικού της Αριάν βρίσκονται πολλά για να καταδείξει ο έμπειρος σκηνοθέτης (19η ταινία) Robert Guédiguian: τη φτώχεια, την οικομία των αγορών, τον καπιταλισμό, τον έρωτα (Ο έρωτας είναι όταν δίνεις αυτό που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει).
Με συντροφιά μια χελώνα, η πρωταγωνίστρια Ariane Ascaride – γυναίκα στη ζωή και μούσα του σκηνοθέτη, θα συναντήσει έναν ταξιτζή, έναν μοτοσυκλετιστή, έναν εστιάτορα – στο εστιατόριο του οποίου θα πιάσει δουλειά, ένα ζευγάρι που η γυναίκα είναι «κοινή»: ένας περίεργος θίασος ανθρώπων που θα συνθέσει μια τοιχογραφία του κόσμου λίγο έξω από το σπίτι μας μας λέει ο Guédiguian. Αυτός ο κόσμος για την Αριάν είναι ένας μίτος άγνωστος για ‘κείνην απ’ όπου θα ξετυλιχθεί το νήμα της ζωής της σπιθαμή προς σπιθαμή. Μπορεί να βρει τη λύτρωση σ’ αυτή την πορεία; Αυτά τα ερωτήματα δεν απαντώνται βέβαια – πρόκειται απλά για μια τοιχογραφία ενός ετερόκλητου επαρχιακού φρέσκο, με έντονο το στοιχείο της κωμωδίας.
Στο έργο το απρόοπτο (impromptu) περιμένει σε κάθε γωνία, η έκπληξη, όπως η χελώνα που έχει πάντα μαζί της η ηρωίδα, η παράσταση του τέλους, όπου σ’ ένα φαντασμαγορικό ονειρικό σκηνικό ξετυλίγεται το παραμύθι που ποτέ κανείς δεν πρόκειται στ’ αλήθεια να ζήσει. Έξω από το σπίτι περιμένει το παραμύθι που δεν θα ζήσεις, μέσα στο σπίτι η απογοήτευση. Έξω η χαρά του απρόοπτου, αλλά και η δυσαρέσκεια από αυτό, η διασκέδαση, η ανεμελιά του άγνωστου, μέσα η διάψευση, η συναισθηματική μιζέρια. Οι καλεσμένοι των γενεθλίων της Αριάν δεν έρχονται, οι καινούργιοι φίλοι είναι κι αυτοί άγνωστοι, που θα τους ενώσει η μαγεία μιας θεατρικής παράστασης που θα μιλάει για το ακατανόητο θαυμαστό παζλ της ζωής. Με αναφορές στο γαλλικό avant-garde cinema, σε τραγούδια του Jean Ferrat και σε όπερες του Giuseppe Verdi, η ταινία κυλά αβίαστα, χωρίς να τη βαριέται στιγμή ο θεατής – πιθανώς από το αναπάντεχο των περιστατικών της – που άλλωστε αποτελεί και σκηνοθετικό κλου (clue). Ο ταξιτζής – σκηνοθέτης που ακούει κλασσική μουσική και μιλάει για την οικονομία είναι ένα σημείο κεντρικό της πλοκής της ταινίας.
Αυτή η ταινία γυρισμένη στη Μασσαλία σ’ ένα περίγυρο τόσο όμοιο με της νότιας Ελλάδας: ελιές, τοπίο στον μεσογειακό ήλιο, ταβέρνες, καίκια, γαλάζιες θάλασσες, έχει πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα και τους κατοίκους της. Κι εδώ η ετεροκλητότητα των στοιχείων συγκλίνει σ’ ένα σημείο: στην απόδραση. Αλλά για που; Μια ταινία μπορείς να πεις «του δρόμου» road-movie, στο κυνήγι ενός χάρτινου γαλανόλευκου ονείρου. Πρόκειται για ένα σκηνικό της ζωής των ανθρώπων του «φτωχού νότου» – και μη σας φανεί περίεργο, εκεί που και ‘μεις σαν Έλληνες εντασσόμαστε.
Μια διασκεδαστική όψη της ζωής που θέτει ερωτήματα σκληρά, αναπάντητα. Στο τέλος μένει η αίσθηση σίγουρα στο θεατή, πως πέρασαν οι σκηνές από το ταξίδι της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων μπροστά από τα μάτια του. Μια χαριτωμένη κωμωδία ονείρων.
Μεγαλη Οθονη 